Κήλη Αθλητών – Sports Hernia – Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών
Ο χρόνιος πόνος στην βουβωνική χώρα είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετά συχνά αθλητές, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες. Εμφανίζεται συνήθως σε σπορ που ο αθλητής τρέχει και κάνει απότομες επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις, απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, στροφικές κινήσεις ή κλωτσιές. Παρατηρείται συνήθως σε ποδοσφαιριστές ή καλοθοσφαιριστές. Η περιοχή που εμφανίζεται και τα συμπτώματα που προκαλεί ομοιάζουν με αυτά της βουβωνοκήλης και για το λόγο αυτό για αρκετά χρόνια επικρατούσε η λανθασμένη ονομασία “κήλη των αθλητών” (sports hernia). Στην Ελλάδα η πιο συχνή ονομασία είναι “σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών” ενώ διεθνώς ονομάζεται “athletic pubalgia” και προσφάτως (2014) η ονομασία ορίστηκε διεθνώς ως “inguinal disruption” (βουβωνική διαταραχή-φθορά).
Η sports hernia (inguinal disruption) εμφανίζεται ως αποτέλεσμα καταπόνησης και φθοράς των μυών και τενόντων της βουβωνικής και περινεϊκής χώρας. Στο ηβικό οστό της λεκάνης καταφύονται (καταλήγουν) τόσο οι κοιλιακοί μύες (ορθός κοιλιακός και πλάγιοι κοιλιακοί), όσο και προσαγωγοί του κάτω άκρου.
Το σύνδρομο βουβωνικής διαταραχής (inguinal disruption) εκδηλώνεται με πόνο στη βουβωνική χώρα, το περίνεο, και την κατάφυση του προσαγωγού στη λεκάνη (ηβικό οστό). Ο πόνος εκδήλωνεται, είτε σταδιακά επιδεινούμενος από τη συνεχή καταπόνηση, είτε απότομα χωρίς προηγούμενη “προειδοποίηση”. Συνήθως υφίεται κατά την ξεκούραση και τη λήψη αντιφλεγμονωδών, αλλά υποτροπιάζει με την επανέναρξη της αθλητικής δραστηριότητας.
Η διάγνωση μπαίνει κατά κύριο λόγο από το ιστορικό και την κλινική εικόνα του αθλητή, ενώ απαραίτητη είναι και η μαγνητική τομογραφία της περιοχής. Όσον αφορά στην κλινική εικόνα, αν ο αθλητής εμφανίζει 3 από τα 5 παρακάτω σημεία, τότε μπορεί με σχετική σιγουριά να διαγνωσθεί το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών (inguinal disruption).
1. Εντοπισμένη ευαισθησία στο ηβικό φύμα επί του κοινού καταφυτικού συνδέσμου
2. Ευαισθησία κατά την ψηλάφηση του έσω βουβωνικού στομίου
3. Πόνος ή διάσταση του έξω βουβωνικού στομίου χωρίς να υπάρχει κήλη
4. Πόνος στην κατάφυση του μακρού προσαγωγού μυός
5. Αμβλύς διάχυτος πόνος στη βουβωνική χώρα που αντανακλά στο περίνεο και στην έσω επιφάνεια του μηρού.
Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη φυσικοθεραπεία, την ξεκούραση και αποχή από την άθληση και τη χορήγηση αναλγητικών. Τα τελευταία χρόνια έχουν εφαρμοστεί και άλλες μέθοδοι με ενθαρρυντικά αποτελέσματα, όπως είναι η θεραπεία με υπερήχους, ή ραδιοσυχνότητες (RF), καθώς και η έγχυση τοπικά στεροϊδών αντιφλεγμονωδών ή prp (platelet rich plasma).
Στην περίπτωση που η συντηρητική αντιμετώπιση αποτύχει, ή τα συμπτώματα επανεμφανιστούν, είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική αντιμετώπιση σκοπεύει στην ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων και στην αποκατάσταση της ισορροπίας των δυνάμεων που ασκούνται στη βουβωνική χώρα.
Η χειρουργική αποκατάσταση του inguinal disruption μπορεί να ομοιάζει με μιας συνήθους βουβωνοκήλης, ωστόσο δεν είναι πάντα ίδια. Η προσωπική μου προτίμηση είναι η Λαπαροσκοπική TEP αποκατάσταση γιατί συνδυάζει τα πολύ καλά αποτελέσματα με την ταχύτερη επάνοδο στην αθλητική δραστηριότητα. Είναι η τεχνική που εφαρμόζεται περισσότερο την τελευταία δεκαετία στα περισσότερα εξειδικευμένα κέντρα του εξωτερικού. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι πραγματοποιείται όχι μέσα στην κοιλιά, αλλά στο χώρο μεταξύ των μυών του κοιλιακού τοιχώματος και του περιτοναίου που περιβάλει τα όργανα της κοιλιάς. Ο χώρος αυτός δημιουργείται μέσω ένα ειδικού μπαλονιού το οποίο εισέρχεται μέσω μιας μικρής τομής στον ομφαλό και μετά αποσύρεται. Στη συνέχεια μέσω πολύ λεπτών εργαλείων γίνεται ανατομική παρασκευή της πάσχουσας περιοχής και τοποθετείται ένα πλέγμα στην ιδανική θέση, αφήνοντας ανεπηρέαστα τα ενδοκοιλιακά όργανα.
Ανάμεσα στα κυριότερα πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου αντιμετώπισης της κήλης των αθλητών, είναι:
- Σύντομη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης
- Μικρή απώλεια αίματος
- Μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος
- Απουσία ουλών και σημαδιών
- Άμεση επιστροφή στην καθημερινότητα και την άθληση
- Μονάχα μία ημέρα νοσηλείας
Να σημειωθεί ότι ο ασθενής πρέπει απαραιτήτως να ακολουθήσει συγκεκριμένο πρόγραμμα μετεγχειρητικής αποκατάστασης με φυσιοθεραπεία και σταδιακή αύξηση της έντασης της μυϊκής επιβάρυνσης.
Γράφει ο κ. Δημήτριος Φαρμάκης, Γενικός Χειρουργός-Στρατιωτικός Ιατρός ε.α, Συνεργάτης της κλινικής Euromedica Ζωοδόχος Πηγή